Tekenen en daarna Beeldhouwen

16 jaar is Nic als hij in 1945 vlak na de oorlog, naar Amsterdam vertrekt. Zijn moeder, die weduwe is, heeft een kruidenierswinkel in Oudkarspel, die hij voort zou moeten zetten. Maar hij wil naar Amsterdam: schilder of beeldhouwer worden. De keuze is nog niet gemaakt. Nic weet zelf niet hoe hij dat zou kunnen worden. Hij krijgt een baan bij een oom, die een reclamebureau in Amsterdam heeft; dit lijkt hem een goede start. Hij neemt avondlessen bij de kunstnijverheidsschool o.a. illustratie bij Lex Metz en Ab Sok en beeldhouwen bij Wessel Couzijn.

1947
Nic is ondertussen van baan veranderd en werkt nu op de reclameafdeling bij V & D in Amsterdam. Hij krijgt opdracht om met een collega vier grote leeuwen van gips te maken, die in verband met het jubileumfeest van koningin Wilhelmina, op de voorgevel van V & D aan het Rokin geplaatst worden.

1952
Nic is weer van baan veranderd en werkt op de reclameafdeling van de Bijenkorf in Amsterdam. Hij krijgt ’s maandags vrij om naar de Rijksnormaalschool te gaan voor les in modeltekenen bij Dik Lammers, waarvoor hij zaterdags de hele dag moet overwerken. Zijn grootste wens: zijn baan opgeven om naar de Rijks Academie voor Beeldende Kunsten te gaan. Het grootste probleem is dat er geld verdiend moet worden. Nic gaat praten met professor Vroom, directeur van de Rijks Academie.
Het is moeilijk, Nic heeft geen vooropleiding gehad, is getrouwd, heeft een kind en krijgt het eerste jaar geen geld.
Het tweede jaar zou Nic bij gebleken talent, een beurs van 1500 gulden kunnen krijgen voor het gehele jaar.

1953
Nic wordt aangenomen en kan zijn geluk niet op. Hij krijgt les in het beeldhouwen van professor Piet Esser en probeert ook ’s avonds zo veel mogelijk naar school te gaan. Zaterdags en zondags probeert hij geld te verdienen met het maken van reclamewerk.
Als Nic nog maar kort op de academie is, komt hij via de dochter van architect Zandstra, die ook op de academie zit, in contact met Zandstra en krijgt hij een opdracht om negen reliëfs te maken.
En dat terwijl hij bijna nog geen klei in zijn handen heeft gehad en geen atelier heeft.
Maar Nic zet door en beseft hoe mooi de reliëfs zijn geworden.
Dertig gulden krijgt Nic per reliëf en toestemming van Wessel Couzijn zijn atelier te gebruiken.
Als Nic de reliëfs in klei geboetseerd heeft, moeten ze in gips gegoten worden. Hij vraagt twee collega’s of ze hem willen helpen.

Een van zijn grootste wensen: Parijs en kunst zien. Voor tien gulden wordt er vertrokken met een grote vleeswagen. museum in en museum uit, brood mee voor de hele dag en tekenen aan de Seine en in cafés.